کد مطلب:22209 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:29

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

آيا عشق يك طرفه - بدون اينكه طرف مقابل باخبر باشد - گناه است؟ و اگرچنين است، چه كنم تا دچار اين نيروي دروني نشوم؟

در صورتي كه چنين احساسي ناشي از بعضي مقدمات اختياري باشد (مثل نگاه هاي غير مجاز به اندام و چهره فرد مورد نظر) بايد ضمن خودداري از اين افعال و نگاه ها، از ادامه يافتن چنين احساسي جلوگيري كنيد؛ زيرا وقتي به ويژگي هاي ظاهري و جسماني ديگري - به خصوص اگر از جنس مخالف باشد - توجه زيادي صورت گيرد، خواه ناخواه محبت و علاقه وي در قلب انسان جاي مي گيرد و به دنبال آن شخص دچار خطا مي شود. اما اگر چنين احساسي صرفاً در قلب بوده و پايه هاي شهواني و جنس ندارد و ناشي از ويژگي هاي اخلاقي و منش اجتماعي و نظاير آن است و در حد انسان دوستي و احترام به ديگران مي باشد، اشكال ندارد. ولي بايد مراقب باشيد كه علاقه و گرايش از اين حد فراتر نرود. حال براي اين كه اين علاقه و محبت ها، شدّت بيش تري پيدا نكند توجّه به نكات زير ضروري است: 1. به نامشروع بودن بعضي از علاقه ها و گرايش ها، توجه كافي داشته باشيد؛ 2. در برخورد با چنين فردي، خيلي گرم نگيريد و بيش از حد ضرورت صحبت نكنيد؛ 3. درباره آن فرد زياد فكر نكنيد و ذهن خود را از ا و منصرف نماييد و به مسائل ديگر بينديشيد. گفتني است كه اين افكار و احساسات، اگر مزاح فكر و عمل شما نيست، با بي اعتنا بودن به آن و عدم حساسيت، به مرور زمان و با فاصله گرفتن از وي از بين خواهد رفت و مشكلي برايتان ايجاد نخواهد كرد، زيرا نشان دادن حساسيت زياد به اين موضوع، چه بسا بيشتر شما را در رنج و زحمت قرار دهد.